Ayrılık Şiiri - Şafak Özdemir

Hadi git!
Öylece çık git hayatımdan,
Hiç gelmemiş gibi.
Ardına bakmadan,çık git bu evden ne olur!
Görmesin gözlerim, o son gidişini.
Sus sakın bir şey söyleme,
Duymasın kulaklarım, o son sözünü.
Usulca çek kapıyı, sevdamızın üstüne, git...

Giiit!
Sessizce.
Umarsızca.
Hayasızca, al götür bedenini,
Benden uzaklara.

Yeter ki!
Yeter ki, sezdirme bu gidişi gözlerime.
Bilirsin, bu gitmeler, fena koyar adama.
Bu gitmeler, fena koyar adama.

Hadi!
Beni, yalnız bırakta, git!
Beni, öksüz bırakta, git!
Beni, sensiz bırakta,
Git gidebilirsen?
Bu her yanı sen kokan evden.

Bilirsin bu gitmeler fena koyar adama.
Bu gitmeler fena koyar adama.

Gitme,kal desem, kalmazsın bilirim.
Gece gözlüm,güvercin bakışlım.
Hadi durma, al kibriti eline,
Her şeyi,
Her şeyi, bir çırpıda yakta git.
Yanmayan namerttir! ..