Ayrılık Şiiri - Erdal Kişioğlu

Nafile…
Nafile artık; ağlamaların, sızlamaların
Boşuna kürek sallamaların
O günleri düşünüp ah çekmelerin
Üzülüp kıvranmaların…

Hazırlan, olmayacak bundan sonra seni hayata bağlayan nefesi
Bir kez daha, belki de son bir kez daha dokun
Uzun uzun bak, sımsıkı sarıl, bir örgünün yumağı gibi…

Vakit yok, birazdan verilecek selası…
Töreni başlayacak, uğurlayacak, veda edeceksin ona…

Sıkma, bırak kendini…
Gözyaşlarına gem vurma, zaten tutmaz!
Sen istesen de istemesen de dökülür onlar
Bazen tane tane, bazen ise avu yemişçesine…

Düşünme sakın, o ayrıldığınız günün ayrılık sözlerini!
Düşündükçe kulaklarında çınlar çünkü; “elveda beni unutma” sözcükleri…
“Mümkünse kulaklarını kapat” diyeceğim; ancak yine de olmayacak!
Bu kez de birbirine komşu olan o çiftler arayacak,
Gözlerinin üzerindeki elifi andıran yukarıdan aşağıya yatık kaşları,
Hafif kısık, tül perdeli kirpikleri, gözlerin içindeki mahkum olmuş seni…