Ayrılık Şiiri - Önder Volkan Erikçi

Önce anneden ayrılık…
Güneşle beraber doğduk ayrılığa
Süt kokarken daha
Dişlerinden ayrıldı ağzımız
Sonra masumiyetinden bedenimiz…
Buralarda ayrılığın adı dünya
Kavuşamamanın adı sevda…
Aşka kanmak için “O”na kanmak
Pamuk şeker bile kandırmıştı bizi.
Pamuktan yapılmıyormuş meğer
Kelimeler aldattı sonra
Sevmek ile kavuşmak eş anlamlı değilmiş
Öğretmen öğretmedi bize
Sevmek ile sevilmenin zıt olduğunu

Sevda haritasında yer almayan
Bir çıkmaz sokaktır benim gönlüm
Kimselerin uğrak vermediği
Kimsenin girmek istemediği
Sevdalarım dökülüyor
Yalnızlıkla örülmüş duvarlarımdan
Her merhaba bir yara gönlümde
Kapanmak nedir bilmeyen
Her elveda nefese bir ara…
Büyüyünce geçer demişlerdi
Geçen sadece ömrümüz oldu
Büyüdük…
18’imizi geçtik
Bu dünya denilen evden
Ayrılmaya reşitiz artık