Ayrılık Şiiri - Ali Dost Gürgöz

Kaç zaman oldu sesini duymuyor
Gülüşünü görmüyorum..
Önceden özlemle acı duyar,
Sevdan ile kavurulurdum..

Hayellerim,idam sehpasında sallanırken..
Ayak sesini duyar,
Canlanırdı,yüreğim..
Beklerken senin gelişini,,
Gündüz gece fark etmeden,
Bin ülke kurup,
Binbir kere tahta getirirdim seni..
Sensizliği yargılarken,
Vakit hep mahsun kalırdı

Şimdi farklı duygular
Yüreğim sensiz
Geçmem gereken buzdan bir köprünün
Tam ortasındayım.
Sisli puslu göz gözü görmeyen
Vicdan karası bir bir hava
Adım adım ilerlerken
Rüzgarın uğultusu ile
Kulaklarımı yırtan sesizlik,
Yerine,
Buz gibi sensizlik İle,
Donuyorum...
Zaman geçtikçe
Her adımda his ettiğim,
Çatırtılar ve tamiri imkansız çatlaklarla,
Feri sönmüş bir dünyada,
Her gece,
Bir uçurumdan yuvarlandım..
Düştüğüm yer ıssızlık..
Yeşili mavisi olmayan
Zifiri karanlık,cehenem..

Ayrılık..
Aramızda gün ve geceden
Daha mı uzun,
Çok mu aralıklı mesafe?
Gelmek istedikten sonra
Hayallerime..
Fizan çölü,kaç adım ötede!
Yol gözler yüreğim,
Kokun burnumda tüter,
Ömür namluda
Serseri bir kurşun olup,
Sekip durur gönülden gönüle..
Aşk sabıkalı olup,
Bin ömür mahpus zindanlarda..
Yada faili meçhul,
Yatar kimsesizler mezarlığında..