Bazı şeyler vardır, kalemin yazmadığı.
Kelimelerin kifayetsiz kalıp utandığı,
Dilin yetersizlik girdabında debelendiği,
Cümlelerin virgüllerle tamamlandığı,
Sonuçların ise hep keder olduğu..
Aşk insanın gönlünü yakar kavurur derler,
Oysa Maşuk, ayrılığın acısını dindirme çabasında..
Küfem acıyla dolu sırtımda ağırır tonlarca,
Ayrılığın en acı vakti olan ilk safhasında..
Ayrılık, sırlar dolu ayrılık! .
Sen vefasız bir yarı yol arkadaşı değildin.
Birlikte niyet etmedik mi Aşk'a ulaşmaya? !
Sen mi vazgeçtin neticenin son durağından,
Yoksa ben mi geri kaldım Aşk kervanından? !
Ben mi saptım yolumdan, sen mi vardın kısa yoldan..
Kayıt Tarihi : 5.3.2016 16:20:00





© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.

Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!