Ayrılık Şiiri - Emre Doğan

Ayrılık en taze gülden bile daha taze artık,
Öylesine uçsuzdur ki bahçesi ayrılığın,
Yeşiller arasından sınır çeken ırmağına dek,
İnsanı rüyalara daldırır.
Sınırları vardır tel örgülerden elektrik akımı,
Çınar yapraklarından tavanı ve,
Özgürlüğün tadını çıkarmana izin vermemek için,
Anahtarları olmayan kapıları vardır ayrılığın.

Ölüm çiçekleri her mevsim hazır bekler,
İki masum dudağın titreşimine,
Kalbin ritmik olmayan atışına,
Veya gözlerin gözlerden ayrılışına bakar.
Toprağından filiz verdirecek,
O “elveda” kelimesine dek,
Küçük çocuklar gibi gizlenir ölüm çiçeği,
Siz ona ayrılık çiçeği mi diyorsunuz?

Bulutların güneşi kapattığı bir saatte,
İki el ayrılır birbirinden,
Seni seviyorum diyen dudaklar ayrılır,
Bir birine kenetlenmiş gözler ayrılır,
Ve sen ayrılırsın kapalı bir yaz gününde,
Hiçbir şey olmamış gibi yapıp,
Açtırırsın ölüm çiçeğini.