Bu derde düşmeden ben bilemedim.
Ayrılık acının ustası imiş.
Ne yapsam gönlümden ben silemedim.
Ayrılık insanın düşmanı imiş.
Günler var gözümde uyku denen yok.
Deliler gibiyim aklım başta yok.
Yardan ayrılalı benden hayır yok.
Ayrılık acısı zırdeli imiş.
Ağlaya ağlaya kurudu gözüm.
Belkide bin yerden yandı tüm özüm.
Yarama sürünce öldü her çözüm.
Ayrılık ölümün ötesi imiş.
sedat hünkar.
Sedat HünkerKayıt Tarihi : 10.10.2014 20:59:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!