Ayrılık Şiiri - Elvera Korkmaz

Bu hale nasıl düştüm bilemem
Bilsem de başka yere gidemem
O varken başka yere yönelemem
Yaktı bitirdi bu ayrılık beni
Bu yüreğimdeki özle mümkün mü sönmek?
Bir aşk ki nakşedilmiş kalbime
Duy ey nemrut
Senin gibi kubur farelerinin ardına düşemem
Acıyorum ey lain
Senin yolunu yol edinenlere
Fıskı çare edinenlere
Duy ey firavun
Bunlarda senin yolunun kurbanları
Bil ki nice ebreheler kaçtı kancık köpek gibi
Bil ki Ebu Süfyan, inandığı yolda oldu kurban
Devir ile iste devran
Gönül ile istemez ki ferman
Aklı kemal olmadıkça bu devir sürmez
Daha fazla bu arsada,koyun gütmez
Gönül bu aşka kanmaz
Onun aşkından başkasıyla yanmaz
Bu yoldan başka yolda uslanmaz
Bil ki bu emanet gaflete gelmez
Her ayrılığa bedel aşkına bir feda olmaz
Bu yol ile makamı İbrahim sürmez
Bil ki mekan,zaman sana
Sen Ona emanet