Ayrılık Şiiri - Numan Akkoyunlu

Bulutlar üzerinde tutuşurduk el ele
Savurdu rüzgâr bizi nere gittin gel hele.

Uzayın boşluğunda rüzgâra inat uçtum
Göremeyince seni hırsımdan yıldız biçtim.

Firkate duçar olduk şu kahpece dünyada
Uzat elin ver bana bu dünyayı sök ya da.

Güney kuzey kutuplar bir birine kavuştu
Senin firari gönlün fizana mı savuştu?

Ağlamaktan gözlerim ateşten nara düştü
Sen orada ben burda yüreğim dara düştü.

Farkı yok bedenimin kutuptaki buzuldan
Güneşine muhtacım kurtar beni bu zuldan.

Yıllarca ben ardından bulutları ağlattım
Dünyayı sele verdim gözyaşımı çağlattım.

Sevdanın çöllerinde tozu dumana kattım
Serabına hasrettim onda da göze battım.

Karınca ordusunda gönüllü nefer misin?
Şu dev gibi sevdama sava mı sefer misin?

Turnanın kanadından haberini sal gelsin
Vuslatın gülistanım, hicranım dağı delsin.

Arşa çıktı hasretim tahammülüm kalmadı
Boşalttım yüreğimi şu gökkubbe almadı.

Uçtun gönül bağımdan gül kızardı ahından
Dualar dile düştü pirimin dergâhından.

Zühre yıldızı gibi tersine dönüyorsun
Gecenin dehlizinde gizlenip sönüyorsun.

Sevdamı yüreğime sağlamından mıhladım
Belki dönersin diye şeytanı çarmıhladım…

21.01.2013