Ayrılık Şiiri - Adem Öztürk

Kelimeler bile yetersiz kaldı,
Konuşacak bir şeyler yok,yalancı tebessümler baş kaldırdı,
Ve yalan sözler çınladı; dudaklar kıpırdamadan,
Ağlamak oldu içimizdeki insan.
Bekledik oysa, bekledik yorulmadık acılarda,
Ve şimdi zamanı geldi ayrılalım kavuşamadan.

Bu günlere bıraktığımız çocuklarımızdı damlalar,
Ve şimdi göllerde boğuldu, suya hasret yanaklar.
Bir sayfayı süsleyen bu komik, bu acı,
Bu sen olan son satırlar
Bilemezsin senden uzak,bana tuzak...