Kulakları çınlatan tiz bir düdük
İnleyerek kalkan yorgun tren
Peron taşlarında beyaz gül...
Vagon camlarına yansıyan umut
Çaresizliğe süzülen gözyaşları
Havada asılı kalan bir el...
Sonsuza uzanan soğuk raylar
Zamanı göstermeyen saat
Yıkılmış, yerde yığılan hasret...
Biraz önce, ağlaşıp gülen simalar
Şimdi, ortada kimsesiz sessizlik
Geriye kalan koskoca yalnızlık...
Kayıt Tarihi : 9.4.2013 18:07:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Şimdi, ortada kimsesiz sessizlik
Geriye kalan koskoca yalnızlık..
Şiir sanki kalemin diliyle değil, gönül diliyle yazılmış. Tebrik ederim.
Sevgiyle saygıyla, başarılar dilerim*****
TÜM YORUMLAR (56)