Seini özledim gülümsemenle birlikte.
Ayrılık; yüreğimizi esir edip,
Hayata boyun eğdiğimiz an.
Öyle bir an ki,
Mutluluğun kapılarını ellerimizle kapattığımız,
Ve belkide bir daha açılmayacak kapıların arkasında,
Kaybetmeye alıştığımız,
Birgün tatmak zorunda kalacağımız,işte o an.
Ben şimdi sesini özledim gülümsemenle birlikte...
Kayıt Tarihi : 4.2.2004 21:49:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!