Ayrılık Şiiri - Yiğit İlgüz

Evet kendimi suçluyorum
Ve ellerim ceplerimde dolaştığım sokakları,
Seni düşünürken geçen saatleri
Bir de emeğim yere batsın!
Nasıl unutacağım bu yaşananları,
Nasıl kalabalıklara karışayım,
Söyle nasıl yaşıyayım?
Kime aldanır bir daha kalbim?
Bir yalana inanmadım ki
Bu kadar çabuk unutayım.

Bir çocuk misali düşüyorum hatıralardan
Elim, ayağım, dizim ve kanıyor kollarım.
Sarılıp anılara, basıp bağrıma yalnızlığı,
Ben sana nasıl el gözüyle bakayım?
Peki sen söyle
Ben nasıl avuturum kendimi?
Nasıl giderim akşam eve,
Kime dökerim derdimi?
Anlat bana; belki son kez konusalım.
Anlat bana; bu aşkı nasıl unutalım?
Ya söyle hayaline yalnız bıraksın burada beni
Yada söyle bana, nasıl bu gammı durdurayım?

Sığamıyorum sigaramın dumanına,
Ve gitgide büyüyor sıkıntım.
Kimin ahını aldım söyle kime ne yaptım
Kim anar beddualarla beni?
Bu şehir büyüyor gözlerimde
Duramıyor içerisinde dayanamıyorum bu acıya,
Koskoca bir hapishane sanki
Ve sanki yok oluyorum sokaklarında.

Sol kolum ağrıyor,
Gözlerimde damla damla birikiyor yaşlar.
Kırılan gururumun sebebi oluyor
Ve son sözün çınlıyor kulaklarımda;
"Beni bir daha arama"
Felaketim oluyor ağlatıyorsun beni.