Yolumu kaybettim...
Uçurumlardan geçerken adını sayıkladım.
nefesimi tuttum,
boğazım düğümlendi çoğu zaman
sustum... sesimi çıkarmadım
konuşmadım...
kimseler görmesin,
kimseler bilmesin istedim sana geldiğimi.
Ve şimdi ben yolun başındayım
Seni bıraktığım merdivenın ilk basamağındayım
Belli ki gitikten sonra dalgalar durulmuş.
Soru işaretleriyle dolu bakışlarının yerini hüzünler almış.
Ben olmuşsun sanki...
Kara toprağı üzerinden atmışsın
Umudun beyaz regini giymişsin üzerine.
duydun mu sesi?
Bana seslendiler
Bak şimdi gidiyorum,
Çıkacağım daha çok basamağım var benim
Bekle beni burda
Gün gelecek
umudun beyaz rengini bende giyeceğim seninle...
(18-08-2012)
Kayıt Tarihi : 24.10.2012 00:26:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!