Ayrılık Şiiri - Ali Yurdakul

Ayrılık ilk defa, zor geldi bana,
Bakakaldım ardından, gözlerim doldu.
Halbuki kaç kez ayrılmıştık, işim gereği,
Ama bu defa bir başkaydı, hastanedeydim,
Ayrılışın ilk defa dokundu bana.

Bir şeyler koptu içimden, çocukları öperken,
Eridim, bittim, gözlerime bakarken,
Biliyordum aslında, ne kadar üzüldüğünü,
Daha fazla üzmemek için, mutlu göründüğünü
Nedense, ayrılık bu defa dokundu bana.

Siz yoksunuz ya zaman geçmiyor, gece yarısı oldu,
Ayrılığın burukluğu, yanlızlık duygusu sardı benliğimi
Uykumda gelmiyor, hayal ediyorum, kapalı gözlerim.
Karşımda siz, Cihat, Canan hadi dersinize diyorum,
Caner, yaramazlık yapma, Hadi lütfen ama! diyorum kendi kendime...
Gözlerim doluyor, düğümleniyorum.

Keşke! diyorum kendi kendime, sevmeseydim,
Ana, baba, akraba, eşin, çocukların, hıh!
Amaaan! Nerde akşam, orda sabah,
Bulurdun bir bank, kıvrılırdın üstüne
Ne ağlardın böyle ardından, ne de ağlayanın olurdu ardından..

Bursa - 2000