Ayrılık Şiiri - Burak Toprak

Uçuşurken heybetli bir rüzgarda umutlar,
Bana sadece oturup bir tenhada seyretmek düştü.
Kararırken hazin bir elvedada bulutlar,
Kalbe yağmur gibi gözyaşı düştü.

Her terk edene asılırken suratlar,
Bu belkide yanlızlığa bir gülüştü.
Gidenin ardından dik durmak istesede umutlar,
O arkasını dönünce yaşanılan acı bir çöküştü.

Her unuttum dediğinde yüzüne vursada bu yalanı hatıralar,
Bu aslında hep hatırlayıp bir başa dönüştü.
Her ıslattığında yeryüzünü yağmurlar,
Bilirim bu biten bir sevdaya gözyaşı döküştü.

Acı bir tecrübe olsada ayrılıklar,
Bu hiç bitmeyecek bir aşka yürüyüştü.
Aşkın yolunu unutmaya çalışsada ayaklar,
Her yol sevdaya tekrar dönüştü.