Ayrılık* Şiiri - Bayram Tunca

Ayrılık kalpleri yakan akkor
Ayrılanları kim koynuna kor
Ah hasretle yaşamak çok zor
Ayrılık acısını yaşayanlara sor

Ayrılıkların kimi kısa kimi uzun
Her ayrılık akabinde var hüzün
Ayrılık deyince dolar iki gözüm
Ayrılıktan dolayı yanıktır özüm

Kiminin gözü kiminin yüreği yaslı
Ayrılıktır çoğu mutsuzlukların aslı
Ayrılık deyince içime hasret bastı
Gelse de sona erse şu ayrılık faslı

Ah, şu âlemde ayrılıklar çeşit çeşit
Her birisinin acısı sanki ölüme eşit
Vuslata verilmiş, tek sırattan geçit
O geçit sanki de iğne deliğine eşit

Sordum nicesine var mı ayrılığa çare
Dediler bulamadı Lokman Hekim bile
Olsaydı hiç gezer miydik avare avare
Ah olsaydı, hiç gitmez miydik o yare

Hep derlerdi, ayrılık ölümden de beter
Öyle olmasaydı hiç olur muyduk heder
Nice kul, benim gibi ayrılık acısı çeker
Vuslat için gece gündüz hep dua eder

Biz ne ayrılıklar gördük ciğer dağlatan
Biz ne ayrılıklar gördük ulusça ağlatan
Hak olmasa, ayrılırlar mıydı aramızdan
Hikmetinden sual edemeyiz ki Hak’tan

Kulak verdim feryatların çoğu ayrılıktan
Ayrılmış ekser, anadan/babadan/yardan
Her birisi vuslat dilemekte Yaradan’dan
Hepsi diyorlar; ya Rab vuslat ne zaman

10.12.2003-12.10

NOT:
Bil ki; ayrılık günü mezarım kazılır benim
Yokluğunda toprak olur şu nazenin tenim