Ayrılık Şiiri - İsmet Tahtacıoğlu

Beni böyle yüz üstü bırakıp gittiğinde,
Gece mâteme döndü, gökyüzü kan ağladı
Bir sokak kedisinden farkım kalmadı benim,
Saatler bir bir durdu, sonra zaman ağladı

Nedensiz bu gidişin, içime pek sinmiyor,
Öfkem arşa yükselmiş, ızdırabım dinmiyor,
Sarhoş adımlarımın adresi bilinmiyor,
Sabır selama durdu, sanki isyan ağladı

Sen hâlâ dönmüyorsun, dünya dönse ne yazar,
Sanma ki, sensizliğe alıştım azar azar,
Karanlık bir köşede, bir enkaz halinde yâr,
Seni sevgili bilen, öyle sanan ağladı