Ayrılık Şiiri - Yusuf Bozkaya

Her zamanki gibi buluşmuştuk o yerde.
Birkaç dakika öylece durduk.
Yaprakların çıkardığı hışırtıdan başka ses yoktu etrafta.
Göz göze gelmekten korkuyorduk.
Kelimeler çoktan bitmiş,
Konuşacak bir şey kalmamıştı.
Ayrılık soğuk bir rüzgârla geliyordu.
Yavaş yavaş...
Etrafımızdaki her şey bize gülüyordu.
Ağaçlar, bulutlar, kaldırımlar...
Yağan yağmur da sanki bizim için ağlıyordu.
Bir an önce gitmek istiyordum.
Ardıma bile bakmadan kaçmak.
Bakışları bir uçurum gibiydi.
Ben de bu uçurumun kenarında,
Ölmekten korkmuyordum tabi.
Ama yine de kaçmak istiyordum.
Bir sınır gibi durmuştu önümde.
Beni bırakmıyordu.
Son bir kez uzattı ellerini,
Uçurumdan düşmemi istemiyordu sanki.
Son bir kez sarıldım boynuna,
Sıkı sıkı…
Son bir kez içime çektim kokusunu,
Doyasıya,
Son, son bir kez öptüm dudaklarından,
Birden yağmur durmuş, güneş açmıştı,
Etrafımızda.
Son kez baktım gözlerine,
Ve kaçtım;
Anılardan, hüzünden,
Aşktan...

13–01–2007