Bir kez daha hüküm verdiler
bana...
Suçum inanmak düşüncede
Sevgiye, aşka, insana,
Yolum yine Yedikule zindanı...
Doyasıya konuşmak duvarlarla
Düşüncelerimde yine yalnız,
sadece sevgi...
Aylar sonra gördüm ışığı
Gözlerim yorgun
Hiç bıkmayan aslan gibi
Kükrer açılır,
tane tane,
Bir an belirir yanı basımda
İki çavuş...
Birinin adı hasan,
Diğerinin Mevlüt,
Girdiler kollarıma...
Suçum inanmak düşüncede
Sevgiye, aşka, insana,
Yolum Çanakkale zindanları...
Çıplak bedenim doyasıya
Gömülecek; belime kadar kanallara
Arınacak sanırlar kardan soğuk sularda
Kaslarım bir makaranın
ipleri gibi...
Yavaş yavaş ayrılacak
Teker teker sayılır günler
Üç ayı çıkarmaz derler..
Bilmezler ki hayatım geçti
Sevmekle ve inanmakla,
Demir zincirler çürüdü,
Duvarlar ağlar için için,
Ranzalar sallanır yükünden,
Zindanlar hasret değil,
bana...
Onlar da severler,
benim gibi...
Onlar da suçlu,
benim gibi...
Suçumuz inanmak düşüncede
Sevgiye, aşka, insana...!
Mehmet Aydemir 06.11.2006 s: 23:20
Mehmet AydemirKayıt Tarihi : 18.5.2010 22:58:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
YILLAR ÖNCESINDEN KALANLAR
benim gibi...
Onlar da suçlu,
benim gibi...
Suçumuz inanmak düşüncede
Sevgiye, aşka, insana...!
Ne güzel bir şiir samimi bir lisan sanki insan içinde kayboluyor. Ant++10
...başarılar
kutlarım
namık cem
TÜM YORUMLAR (23)