Ayrılık
Hep ayrılık çizdi, yollarımızı.
Umudu, sevgiyi aşkı bırakıp;
Kavuşmak var mıdır acep sonrası,
Anaya, babaya, aşka sarılıp,
Doğumla ayrıldık anne rahminden,
Sonra süt kesildi, tatlı memeden,
Biraz daha büyüyünce aniden.
Yuvadan ayrıldık,sıladan ilden;
Her ayrılık bir duruştu aslında,
Her ayrılık bir varıştır aslında,
Dünyadan ayrılıp mahşer anında,
Cennette kavuşmak olsun sonunda,
Ayrılışta tükenmesin umudun,
Daha büyük sevdalara tutunun.
Can tenimden ayrılınca umudum,
Onunla olmaktır ebedi sonum.
Hacı Veli SoyluKayıt Tarihi : 23.4.2010 16:10:00
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
![Hacı Veli Soylu](https://www.antoloji.com/i/siir/2010/04/23/ayrilik-1133.jpg)
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!