Ayrılık Şiiri - Mehmetcemre Çetin

su bitti
ışık söndü
çürüdü meyveye duran ağaç
mevsim kış
soğuk alabildiğine
sonuna gelmişlik var sabahta
flu bütün renkler
asık suratlı insanlar dolmuş hayata
sokaklarda ölüm sessizliği
bütün kapıları örtük evlerin
limanlar boş
garlar boş
ne gideni kalmış şehrin ne geri geleni
ağır ıslak ve telaşssız adımlarla bir adam
yürüyor nereye gideceğini bilmeden
ve bir gölge boyu önünde bir kadın
vedasına tutunmuş sıkıca
saçlarında hüzün mavisi
kocaman bir ayrılık sığdırmış edasına

bu şehir hiç böyle yağmur görmedi
ve böyle bir yalnızlık hiç yaşanmadı
aşk bitti
kadın gitti
şehre kala kala yalnız bir adam kaldı

birden ışıkları yandı hayatın
sabahlara doluştu pervasız çocuklar
aldı başını gitti yalnızlıklar
açıldı bütün kapılar
sokaklar doldu
limanlar garlar doldu
ne olduysa o adama oldu
bir daha ne yaşadı
ne de öldü