Ayrılık Şiiri - Ahmet Gökboğa

Bu nasıl ızdırap bu nasıl illet
İçimde çor gibi aman ayrılık
En büyük endişem ötesi elbet
Bağrımda kor gibi yaman ayrılık

Gündüzün içime öğünen yaşlar
Karanlık çökünce akmaya başlar
Yuvasına çekildikçe hep kuşlar
Ağlatır zar gibi yaman ayrılık

Kesti yollarımı her yanımı bürüdü
Heybeti can damarıma yürüdü
Mum misali bağrım yandı eridi
Cehennem nar gibi aman ayrılık

Aklımı fikrimi aldıda başımdam
Sökemedim atamadım düşümden
Her nereye gitsem gelir peşimden
ölümden zor gibi yaman ayrılık

Hasret işte beni böyle soldurdu
Tutam tutam saçlarımı yoldurdu
Bedenim durur ya şu ruhumu öldürdü
Vefasız yar gibi yaman ayrılık

Az derdimi tomar tomar eyledi
Ah ettikçe yüreğimi dağladı
Boynuma bie sicim taktı düğledi
Sehpa ve daar gibi yaman ayrılık...