Ayrılık Şiiri - Ramazan Özdemir

Güneş ağlıyor, doğmak istemiyor doğrumu,
Bu nasıl ayrılık yar; böylesi ayrılık olurmu,
Elemler ard arda bu bedbaht ayrılıkta,
Aşıklar ölmez derler. Peki sevdalar ölürmü?

Şafak umutsuz gibi, ruhum hasta
Bu bedbaht ayrılık yürek dağlamakta
Gideceksen şimdi git, kalacaksan şimdi kal
Yarına kalmaz mecalim, kalamam hayatta

Şimdi gecemle baş başayım, kimseye yok zararım
Çığlığım sessiz, yaparsam kendime yaparım
Belli etmem çehreme, soranlara iyiyim derim
Hatta inansınlar diye her şeye güler geçerim

Kader diyorum kader, Hakk’ın yazısı
Böyle takdir etmiş Alemin Yaratıcısı
Çareler çaresiz kalır, değişmez bu yazı
Sabırdır senden Ya Rab, bu kulun niyazı

Artık gittin ama içimdesin, ömrümde…
Nedendir bilemem silemedim bir kalemde
Silmek de istemedim yolların olsa da ırakda
Yaşamak mı?
Her gün ölmekmiş bu bedbaht ayrılıkta…