Ayrılık Şiiri - Ali Kemal Taşcı

Hasret tohumlarının çetrefilli meyvesi,
Yiyenleri mahveder, amansızdır ayrılık.
Seni sana bırakır, tecrid etmek gâyesi,
Ömürleri tüketir, vicdansızdır ayrılık.

Peşinizi bırakmaz, bir cins püsküllü bela,
Dostlukları katleden biçimsiz, berbat mola,
Günden düne öldüren, ölüm öncesi salâ,
Zâyi’ olunsa bile hükümsüzdür ayrılık.

Yağmur gibi yağdırır, gözden dökülen yaşı,
Hasrete dûçar eder, cümle kavim kardaşı
Hastalığa sevk eder, tende sağ olan başı,
İçimizi kemirir, insafsızdır ayrılık.

Tüten nice ocağı târ-u mâr eder hemân,
Bir çile ki, sormayın, gâyet katı ve yaman,
Merhâmeti hiç yoktur, kat’â dinlemez aman,
Sevdâları tüketir, vefâsızdır ayrılık.

Kemâlim, kurban olam, uyma elin sözüne,
Bu canavar acımaz, ne kaşa ne gözüne.
Zamânını gasbeder, girer bahar-güzüne,
Her yerde seni bulur, mekansızdır ayrılık.