Ayrılık(1) ... Şiiri - Gülcan Karabıyık

biliyorum, ardına bakmayacaksın
gözlerim ağlarken ey sevgili
sen ağladığımı görmeyeceksin
biliyorum ki dönersen eger
gidemezsin, yüregin burda kal diyecek...
mecbursun gitmeye
sürükleyemem seni ardım sıra
düştüğüm dipsiz kuyularda
sana kollarımı açamam ki
sakın sarılma giderken bana
yoksa bırakamam
bakmadan duramam gözlerine
aglarsam o zaman anlarsın
seni ne çok sevdiğimi
beni böyle bil
hep vefasız olarak
istersen adımı zalim koy
ama sen üzülme ne olur
bırak beni böyle kalayım
yalnızlık korkutmaz beni asla
bilrim ki gittigin yerde mesutsun
sen bahtiyar ol ey sevgili
benim için herşeye deger
gözüm arkada kalmaz o zaman
son nefesimde adını anarken
sen uzaklarda ol görme halimi
sen yaşamalısın
sıkıca sarıl hayata
benim göçümü yüklendiğimi bilmemelisin
elveda derken ey sevgili sana
bir gün daha yaşarmıyım bilmem bu dünyada