Ayrılık-1- Şiiri - Birol Çelik

Geldim gidiyorum işte
Çarparak yüreğimi en derin yaralara
Geldiğim gibi gidiyorum
Bir ruhsuz beden bir kansız ten
Giderken harabe evlerin arasından
Çocukluğumu gençliğimi eziyorum
Her bir taşına ismimi yazdığım
Duvarlar bakıyor ardımdan ağlayarak
Ben beni duvarlara
bırakıp gidiyorum

Bırakıp yarım kalmış sevdaları
Sevdalara esen rüzgarlara
Ulaşırken sevdam
Bir musikinin en tatlı nağmesiyle
Aç gönüllere
Yüreğimde garip bir sızı
gidiyorum
gidiyorum
Volkanlar patlıyor adımlarımda
Düşüncelerim yangınlara giriyor
Ve ben kaldırıp başımı
Kurtulmak için
cehennem ateşinden
Üzerinde dualarım saklı
Yıldızımı arıyorum
Gözlerim kapanıyor
gidiyorum
Parmaklarım gözyaşımı süzüyor
Basıp kirpiklere gözlerimden
Gözyaşlarım damlıyor ayrılık
türkülerine
“Anne” deyip
açıyorum ellerimi
Ellerim ıslanıyor
Korkuyorum
Ben gidiyorum
Çocuk sesleri geliyor
Birkaç sokak öteden
Oyunlar oynuyorlar
oynadığımız
oyunlar gibi
Çoçukluğum aklıma geliyor
çocuklaşıyorum
Başım sallanıyor ağlıyorum
Ben gidiyorum
Ve ayrılık …
Yağmur saçımı okşuyor
Anamın elleri gibi
Gece ninni söyleyerek örtüyor
Ayazını üstüme
Ellerim en sıcak hatıraların koynunda
Isınmaya çalışıyor
Nafile
Üşüyorum
Ben gidiyorum