Ayrılığın Yükü Şiiri - Şener Aksu

gencecik bir yürekti
gençlik delilik der eskiler
o hem deli hem yürekliydi
bir gün buluştu martılarla
el ele – kanat kanada
çekip gitti

o gitti ya yüreğimiz kirlendi. gölgesi tenimize sindi, küskünlüğümüz ondan. geçmiş zamanlar perçinlendi dudağımızda, bakıştık göz göze konuşmadan. ayrılık tuttu bizi. uyuduk. uyandığımızda, uçurumun kenarında çırılçıplak duruyorduk. ah uçurum, uçurum kırlangıç yuvası, gölge oyunu, hayat oyunu uçurum. rüzgara göğsümüzü vermiş duruyorduk. bir ses duyduk uzaktan. sesi duymaktan tiksiniyorduk:

“uçurumu kim kustu, uçurumu kim kustu”

iğrendik içimize bakmadan, ürktük. uçurumu gizletmek için çatılardan kar kürüdük, eridi. küller örtük, közlendi. “konuşalım” dedi tarla kuşu, söz mayalıyalım dehlizlerinde... tutmadı dem, kendi toprağımıza sürüldük...

o gencecik bir yürekti
çekip gitti birgün
bizi
çürümüşlüğümüze terk etti

ş.a