Ayrılığın Yıl Dönümü Şiiri - Aytaç Temel

Mevsim bahar, elimde boş bir çerçeve dalıp gidiyorum hatıraların öldüğü kente
Bir yağmur sürüklüyor beni seni ilk gördüğüm yere dışarıda rüzgâr estikçe ben üşüyorum
Gözlerim miadı dolmuş aşklar gibi yüreğim yangın yeri
Bir sigara yakıyorum senden aldığım nefesle, biraz daha tüketiyorum beni

Yıkık kentlerden geçiyorum evler, arabalar ayırıyor seni benden
Yollar uzadıkça uzuyor gözlerimde bir dağ gibi çöküp dizlerimin üzerine
Af dilemiyorum affet demiyorum gözlerine bakıp son kez gidiyorum
Uykusuz bir gecede sayfalar dolusu özlem biriktiriyorum
Gün doğmasın istiyorum üzerime akrep yelkovan darmadağın olsun istiyorum
Kursağıma ilikleyip ayrılıkları şizofren bir gidiş bırakıyorum gece’ye
Takatimi zorlayan sevda bilmiyor mu depremler oluyor beynimde
Şerefsizliğine içiyorum her gece, şerefine sövüyorum bu gece
İnan bana bitsin istiyorum artık bitsin ana avrat sevmelerim bitsin…