Ayrılığın Takvimi Bitmez

AYRILIĞIN TAKVİMİ BİTMEZ

Akşam üstüydü
Güneşin surları öte yandan
Kızıl bir küre gibi öptüğü vakitlerdi
Gölgelerin silik ve kişiliksiz
Cehennem kaçkını bir temmuz ikindisinde
Cemreler gibi düşmüştün yüreğime

Bulutlar yazamadı dostluğumuzu semalara
Birkaç mısra düşürdüm gülüşen yıldızlara
Saçlarını şiir tadında geceme düşüren
Kadim Diyarbekir kokulu rüzgârlara

Kara Amed taşları fısıldar tılsımı
Bir de serin bir meltemin öptüğü selvi boylum
Yürüyorum
Dicle’ye sundum bu gece gözbebeğimi

Yürüyorum
Eski sokaklara yazdım adını
“Qırık” gecelerinin karanlığına
Kılıksızım, beş parasız
Üşüyorum

Bunu yalnızca sana söyleyebilirdim
Gecenin tanımsız bir vaktinde
İlk kıpırtıları, ilk heyecanı
Masalımsı bir dostluğun ilk sözlerini

Eylülvari bir temmuz sabahı
Ağaçtan düşen bir yaprak gibi
Terk ettin bu şehri

Kal, gitme desem de
Dinleme, aldırma sen bana
Git, bırakma burada
Ne kokunu, gölgeni bile
Git, o alımlı ve onurlu yürüyüşünle

Ayrılığın takvimi bitmez