Pencerende kuşlar dizilmiştir şimdi,
Ufukta bir aşk seni kucaklamış.
Bir umut saklamış gözlerin,
Akacak yaşları... Bu kalp sensiz kirlenmiş.
Bir yanım amansız bir telaş,
Bir yanım zoraki bir aşk taşrası.
Sorsan pencerendeki martılara,
Bir buğulu sevda çığlık çığlığa.
Verdik sözler uykulu gözlerle,
Sarmaşıklar gibi birbirine dolanmış iki beden.
Ayrılıktan habersiz,
Kırık dökük birer hayalet şimdi.
Fark etmedik; ayrılıkla el ele yürüdük aylarca.
İlk öpücük belki sarhoşken verildi,
Belki de hep o anda kaldı.
Yazıldık, vurulduk, ayrılıkla bölündük.
Gel, unut gitsin sözlerimi.
Fark etmedik, ince ince kıydık birbirimize.
Dayan yalnızlığım... Bir sen, bir ben biliriz,
Acının sahibini; çözülmeye hasret düğümleri.
Kayıt Tarihi : 1.1.2025 10:06:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
İhtiyacım olan her şey onda vardı. Ne kadar çok bağlandığımı, ne kadar bütünleştiğimi, bir tek o varmış gibi hissettiğimi, zamanla fark ettim. Ama o zaman bile farkında değildim, her şeyin geçici olduğunu, her şeyin bir noktada kayıp gideceğini… Şimdi, o kaybolan şeyin ardında neler bıraktığına bakıyorum. Ne bir kırgınlık, ne de bir öfke var içinde. Ama bir zamanlar her şeyin anlamı o kişiydi. Şimdi, her anlam yok olmuş gibi. Birlikte olduğumuzda, her adımımız, her sözümüz, bir bütün gibi geliyordu. Ama zamanla, kelimeler havada asılı kalmaya başladı, bir anlam taşımadan. İkimizin de içinde beliren boşluk büyüdü, bir zamanlar dolduğunu sandığımız yer, şimdi sadece sessizlikle dolmuş. Belki de biz birbirimize değil, yalnızca kendi eksikliğiyle yapışmıştık. Kendi içinde, birbirimize rağmen kaybolan bir şey vardı ve ne kadar aradıysam da bulamadım. Ona ait olan hiçbir şey kalmadı. Bir zamanlar, hiçbir şeyin sonsuza kadar süreceğini düşünmemiştim, ama şimdi, her şeyin sonsuza kadar kaybolacağını hissediyorum. İkimiz, kaybolan birer iziz, artık bir anlamı olmayan bir geçmişin içinde.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!