Ayrılığın spazmik sonsuzluğu...

Aç kapılarını gözlerinin
Küçücük kış alsın yerini baharın
Donsun bakışlarım gözlerinde
içimi bilmediğim bir ürperti sarsın
sonum sonsuzluğa köle...
ve zaman dursun
serpilsin gözyaşlarım kuru tenime
filizlensin mutluluklar
Aç kapılarını gözlerinin
aç ki küçücük gece alsın yerini gündüzün
kıyametler kopsun yüreğimde
sorhoş olsun dünyanın merkezi
dayanamam bu ayrılığa
ver saçlarını
dolayacağım boğazına gölgemin
intihar edeceğim!