hatırla o günü,
ayrılığının son demini,
kuşlar kadar özgürdü gülüşlerin,
yanaklarında süzülen bir bahar vardı.
içim nasıl acırdı,
nasılda bilemedim birgün gideceğini.
gidişlerin bu denli kör sarsıntılara müstehak olduğunu,
sevdim işte,
kendi gönlüne bile güvenemiyor insan.
beni affet bilemedim,
yokluğun bu denli gözyaşlarına boğduğunu.
unutma sakın o günü,
ayrılığının son demini,
sen yeni kucaklara el açarken,
ben acımı alıp yanaklarımda ıslattım.
Kayıt Tarihi : 7.3.2014 23:23:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!