Ayrılığın Şiiri Şiiri - Şair Poesier

Biliyorum...
bu rüya bitecek bir gün...
derin yaraları kalacak ruhlarımızda,
ağlayacağız gecelerce,
ellerimiz telefona uzanacak,
titreyerek geri çekeceğiz...
her çalan telefonda,
yüreklerimiz daha bir deli çarpacak...
lanet okuyup kadere,
başımızı yastığa vurup,
hıçkırıklarımızı saklayacağız insanlardan...
uyumak acı verecek,
uyanmak acı...
mutlu olmayı deneyeceğiz,
sahte gülüşlerimiz olacak dudaklarımızda,
içimizde fırtına kuşlarının çığlıkları...
- keşke, diyeceğiz,
birlikte olabilmeyi dileyip
ve kaçan fırsatlara kahredip...
şarkılar bizi anlatacak,
filmlerde olacağız...
dokunduğumuz tenlerde,
duyduğumuz seslerde,
gördüğümüz insanlarda arayacağız birbirimizi,
bulamayacağımızı bile bile...
bazen bir bardak bira,
ya da bir kadeh rakı olacak sırdaşımız.
yastıklar saçlarımız okşamayacak,
gecenin sessizliği ninni olmayacak kulaklarımıza,
ne ben seni göğsümde uyutacağım,
ne de sen huzur içinde uykuya dalacaksın...
günler zindanımız olacak,
geceler işkencemiz...
daha bir derin çekeceğiz sigaramızı,
savrulan dumanda yiten umutlarımızı göreceğiz,
sevgiye, sevgi sözcüklerine muhtaç,
sıcak bir nefese hasret,
geçmek bilmeyen kara gecelere yürüyeceğiz..
yolumuz bir gün kızkulesi´ne düşecek,
düşecek yüzümüzden gülen maskemiz,
martılar alay edecek, deniz alay edecek...
yalnız kızkulesi eşlik edecek gözyaşlarımıza...
bir tek o bilecek sevdamızın büyüklüğünü,
bir tek o anlayacak acımızı,
o paylaşacak yalnızlığımızı...
gülen gözlerimiz hüzün dolacak,
bedenlerimiz titreyecek uzandıkça yabancı eller,
canımız acıyacak yaşayacağımız sevdalarda,
yalan bir dünya kuracağız,
her an akıllarımızda olup,
hiç bir zaman düşünmeyeceğiz birbirimizi...
yalnızlığı seçeceğiz kalabalıklar arasında...
sen oğlumuzu seveceksin, ben seni...
ve kimseler bilmeyecek
BİRBİRİMİZİ SEVDİĞİMİZİ....