Ayrılığın Sesi Şiiri - Kuzey Rüzgarı33

Serin akşam rüzgarlarının estiği, çok güzel mevsimlerde.
Uzak bir şehirde yalnızsın.
Apansız yıldızlara bakar geçmişi anarsın.
Gözlerinden süzülen birkaç damla yaş dudaklarına değecek.
Acıyla sarsılacaksın.
Sonra evinin balkonuna kendince bir masa kurmuşsun,
Üzerinde en sevdiğin yemekler ve bir de beyaz şarap.
Ha! Unutmamışsın, işte oradalar.
Masanın ortasında usul usul yanmaktadır, mumlar.
Sonra her şey tamam deyip; oturacaksın.
Gözlerin beni arayacak, bulamayacaksın.
Sonra bir şarkı tutturacaksın 'Şimdi Bana Kaybolan Yıllarımı Verseler.' diye.
Ama ne acımasız zaman gelecektir ne de giden.
Kaderine küsecek ağlayacaksın.
Sonra bir kadeh şarap dolduracaksın şerefe diyerek.
Kadehler birken iki, üç, dört ve beş.
Bir zaman sonra kendinden geçecek semaya dalacaksın.
Bir yıldız kayacak tutamayacaksın.
Tıklı hayata tutunamadığın gibi.
Tıpkı erkenden gittiğin gibi bu diyarlardan.

Ali ÖZOĞUL (22705/2011)