Ayrılığın Seceresi.. Şiiri - Zeynep Ergün

Hiçbir adamın tanıklık edemediği göz yaşları besliyordum
Kuytu köşeler hep dolu, yer yok ağlayacak..
Sen seceresini tutuyordun ayrılıkların..
Hiç tükenmeyen kaleminle..
Cümle sonlarına nokta oluyorduk.
Bitiyordu hikaye..

Ve an geliyor yıkılıyordu üst üste koyduğun taşlar..
Eziliyordum..

Ölüye ağıt oluyordu toparlanmadan gidişlerin
Ölen hangimiz oluyorduk anlamıyordum..
Tanık olamıyordun ağlamalarıma,
Perde arkalarında..

En çok beni götürüyordun her gidişinde
Giden sen oluyordun, ezilen ben..

Yine yükseliyor taşlar..
Kanayan sen oluyordun her ezilişimde..
Ve her gidiş, sil baştan hikaye..

Hangi şair anlatabilmiş ki kavuşmayı?

Şimdi yoluna git dilediğince..

Çoktan bitti hikaye..