Hep seni düşünüyor, Sen, sen diyor ama gözlerine bakamıyor gözlerim.
Etraflarımda güzel yüzün olmuyor hiç.
Yoruldum. Ümitsizlik kokan çevrelerle dolu hayatlarım. Yorgun gecelerin acısını paylaşan kalemim, kelimelerini barındırmaya da yeltenemiyor. Her gecenin sabahı kayboluşunu kutluyor güneşlerimin doğuşunda. Sayfalarımda değilken, mürekkebimde de olmayışına alıştırıyor beni tüm saatler…
Bensiz kararlar alıyor duygularım, sözlerimde değilken, yüreğimdede olamayacağını emredercesine…
Kayıt Tarihi : 28.4.2018 11:31:00





© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Hikayesi:
YOLUN SONU TASAVVUF KİTABINDAN...

Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!