Ayrılığın Resmi Şiiri - Mehmet Baysa

Ne zaman elime beyaz bir kağıt alsam
Vuslatın düşüyor kalemime birer birer
Bu şehirden gidişini uzaklığını
Güzelliğini çiziyorum çehremi kasvetimle

Aldım mı kalemi elime
Yüzünün tüm hatları dökülüyor çizgilerime
Saçlarını gözlerini kaşlarını bir bir
Çiziyorum beni büyüleyen bakışlarınla

Sonra bu şehirden otobüsleri trenleri
Gemileri uçakları bir bir gönderiyorum
Hepsinin içinde sen olmalısın
Onlar seni götürmeli uzak diyarlara

Otobüsler trenler gittikçe gidiyor
Ağaçlar evler kasabalar giriyor aramıza
Hepsinin içinde seni düşünüyorum
Gitgide uzaklaşıyorsun benden anlıyormusun

Uçaklar gökyüzünde süzüldükçe süzülüyor
Bulutlar yağmurlar hızla giriyor aramıza
Vuslatın rüzgarı uçuruyor seni
Gözlerden kayboldukça kayboluyorsun

Gemiler açık denizlere yelken açtıkça
Fersah fersah okyanuslar ayırıyor bizi
Sen uzaklaşınca vuslatın gölgesi
Düştükçe düşüyor yüzüme inanırmısın

Bu resim bittiğinde en güzel sen olacaksın
Bizi ayıran herşeyin en güzeli olmalı
Ancak karşında vuslatın gölgesi sefil bir yüz
Bu şehirden hep sana seslenecek mutlumusun