Ayrılığın Ön Sözü Şiiri - Bahri Yıldırım

Aşkın bu kadar imiş, onca sözün yalanmış
Bağrımda taş oluşun anladım ki bu yüzden
Hüzün denilen duygu, yalnız senden kalanmış
Gözümde yaş oluşun anladım ki bu yüzden
-
Bazen düş kırığısın bezen de bir iç çekiş
Çöreklenip içime dur dedikçe durursun
Bana bu hüznü veren uğruna boyun büküş
Yürek yaralanmışsa, gül de olsan kurursun
-
Ayrılığın ön sözü, son söze kapı açar
Yaşam böyle bir koşu tökezlersen düşersin
Kararsız her bir adım insanı eyler naçar
O kadar havalanma elbet sen de beşersin
-
Hüzünler biriktirdin demek ki gülüşünde
Yangında buzul gibi içime çöreklendin
Gel desen gelecektim yarendim ölüşünde
Kuru bir yaprak olup, amaçsız sürüklendin
-
Ne de çok yakışmıştı hayalin hayalime
Göz göze gelişlerde yanmadık mı birlikte
Her zaman gururluyduk, baş eğmezdik zalime
Bunu bilir söylerim gerçek sevda, erlikte
-
Ben, bu aşk destanının başını sondan yazdım
Tutacak tek dalımdı gönül verdim o yare
Senin Dostelin idim, yalnız kendime kızdım
Sen yok isen yanımda, yoktur derdime çare