Yine sonbahar ağaçlardan dökülüyor yapraklar.
Sonbahar yalnızığın, ayrılığın mevsimi.
Yine ıslak ıslak yerler.
Buram buram ayrılık kokusu var.
Yaprağı dökülmüş ağaç gibi dökülmüş bir yanımız.
Yolun ortasındaki su birinkintisi gibi göz yaşlarmız.
Kırgın bu yapraklar.
Kırgın bu kaldırımlar.
Kırgın nu insanlar.
Diyorum ya son bahar.
Yalnızlığın mevsimi üzülmenin, kırılmanın, kaybetmenin mevsimi.
Son bahar ayrılığın mevsimi.
Kayıt Tarihi : 8.1.2024 13:20:00
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
![Şevval Güldem](https://www.antoloji.com/i/siir/2024/01/08/ayriligin-mevsimi-dir-sonbahar.jpg)
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!