Ayrılığın Manzarası

Ellerin geçiyor gözlerimin önünden
Omuzların geçiyor yavaş yavaş
Bu son sefer der gibi
Gözlerin geçiyor
Kal, demek geliyor dilimin ucuna
Yok, diyemiyorum
Bir rüzgar doluyor odama
Sesi kulaklarımda uğulduyor
Sesi senin sesine benziyor
Şimdi bütün sesler sana benziyor
Sonra bir kuş giriyor içeri
Gülümsüyorum bir anlığına
Sonra o da gidiyor
Tutamıyorum, tanıyamıyorum, ve bulamıyorum
Kalbimi yerinde
Giderken onu da götürmüşsün
Ama gözyaşlarımı bırakmışsın
Sen varken renkler vardı. Kırmızı mavi yeşil
Şimdi hiç yok
Sen varken kokular vardı.
Tatlı ve tuzlu vardı
Şimdi hiç yok
Sen varken anlamlar vardı
Şimdi hiç yok
Sen varken yüzünde sonsuz bir gülümseme vardı
Şimdi hiç yok
Şimdi hiç ben yok