Ayriligin kokusu geliyor burnuma,
Korkularim baskan çikti yukariya.
Kaybetmek,
Aglamak,
Ayrilmak,
Düsüncesi beni boguyor.
Belkide seni bana birakmayacaklar,
Zorla da olsa seni benden alacaklar.
Beni bastan umutsuzluga sokacaklar,
Belkide beni ayrilikla korkutacaklar.
Seni çok sevdigimi biliyorsun,
Yasamaya senlen basladim.
Belkide ölüme sensiz gidecegim.
Ayrilik yaklasiyor hissediyorum,
Kokusunu aliyorum.
Eger ayrilik kapimizi çalarsa,
Zalim ler bize gülerse,
Bizi ayirmak isterlerse,
Söyle onlara;
Kalbime hançeri saplasinlar,
Beynime bir kursun siksinlar,
Iste ozaman aci hissetmeden ölürüm.
Ayriligi istemedigimi,
Bilsinler,
Görsünler,
Duysunlar.
Anca ozaman belki beni anlarlar,
Sana nasil kapilip.
Seni nasil sevdigimi.
Tarih Ve Saati: 19/12/2004 18:29
Mustafa Aslan 2Kayıt Tarihi : 5.1.2006 18:12:00





© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.

Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!