Ayrılığın İlk Günü Şiiri - Mehmet Sıddık ...

Ayrılığın ilk günüydü daha.
Kokun dahi çıkmamıştı odamdan
Duvarda asılı duran resme mühürlenmişken gözlerim
Kapının eşiğinde kalmıştı bu günüm.
Acılar içinde dünümü arıyordum duvar diplerinde.
Tanrı yazmışsa ayrılığı alnıma,
Paslanmış geceler kalmıştı yarınlarıma.
Alışamamıştım gidişine,
Alışamadım beni terk edişine.
Sensizlik boy gösterirken düşlerimde
Senden geriye yosunlaşmış anılar kalmıştı bana.
Karanlığın koynuna hapsederken kendimi,
Darağacına asılmış düşler görüyorum yokluğunda.
Bir de yalnızlığımı görüyordum, köşe başlarında.
Biliyorum, karanlıklar içinde meçhul bir cinayet olacaktım.
Kimsesiz kalacaktım hastane morglarında.
Biliyorum artık gelemeyeceksin,
Yüzüm hiç gülmeyecek.
Biliyorum bu beden sensiz çürüyecek.