Ayrılığın ilk günü Şiiri - İlhan Dağdevi ...

Ne yapacağım bilemiyorum
Ölümü mü bekleyeceğim
Yoksa ona mı gideceğim
Bu dünyada kaldıkça
Sadece kafayı yiyeceğim
Bir yanım geri dön diyor
Bir yanım geç oldu diyor
Gururum kabul bile etmiyor
Seni izlerken bekleyeceğim
Yüreğimdeki acılar bir şey değil
Bu kalp hayallerle atıyor
Gururum durdurmak istiyor
Ama sonra dönüp diyor
Belki bir dahaki hayatta
Bu kalp seninle yaşlanıyor
Ayrılığın ilk günü için
Baya pişmanlık oluyor
Ölümümün yıldönümü gibi

Anlamıyorum ki bu hüzün neden
Elbet sonunda öleceğiz
Yanında kalsam da kalmasam da
Ama neden kalbim bu kadar ağrıyor?
Hayatın acımasızlığına öfkeliyiz
Ama acımasızlığı arttıran bizleriz
Benden bir şair olamayacağı gibi
Mutlu bir hayatta beklemeyeceğim.
Yolun sonunda ölmek var
Ve kendimi şimdiden öldüreceğim
Acı verici olabilir
Pişmanlık verebilir
Mutluluğu tatmayacağım
Bağımlı olmaktan korkuyorum

Hayallerimin ilk kez yıkıldığı anı
Söylemek istiyorum
Bir küçük çocuk
Telefon almak ve annesini aramak istermiş
Ama telefon almadan annesi vefat etmiş
Çocuğun o günden önce ölümden haberi yokmuş
Ama artık hayatında ölümden başka bir şey yokmuş

Pişmanım çok pişman
Ama haklıyım da
Çelişkili hissediyorum
Zor bir karardı
Senin için iyiydi de
Ben ölsem de sıkıntı değildi
Daha hayatının başında
Birinin benimle
Hayatını yaşamasını istemek
İçten bile değildi.

Ruhum sonsuz karanlığı kabul ediyor
Aydınlığın uğruna.