Özlemimdin sen benim içimde büyüttüğün sevdamdın benim seninleyken özlüyorum seni.
Seninle buluşacağımız saati beklemek ölüm gibi gelirdi bana.Sensiz saatler bir türlü geçmek bilmezdi seninleyken zaman çabuk geçecek diye korkardım.Seninle geçirdiğim saatleri sanki bir günmüş gibi yaşardım.
Anlatamazdım kimselere seni nasıl sevdiğimi.Kelimeler boğazımda düğümlenip kalırdı.Harketmezdim gözlerimin dolduğunu.Yanaklarımdan süzülen yaşlar senin yokluğunun acısıyla yakardı tenimi.
Her gece hayalin rüyalarımı süslerdi.Her yeni güne yeni bir hüzün katarak başlardı. Yokluğunun verdiği dayanılmaz acı günlerimi zehir ederdi.
Yokluğun bir bıçak gibi saplandı yüreğime.Artık yüreğim durdu zamanın durduğundan beri.
Ama sen anlayamadın yaralı bir kuşun avuçlarında can verdiğini.Acıyan yüreğimin senin avuçlarında durduğunu ve bir daha asla geri dönmeyeceğini.
Tamamını Oku
elifcim tebrikler böyle devam et [email protected] ben coşkun
Her şey güzel de hocam, şiir bir yerde kopuyor. Seviyordun, özlüyordun, bekliyordun, yokluğunda acı çekiyordun... Bunları güzelce açıklamışsın. Ama birden bire yaralı kuşa niçin ve nasıl dönüşüverdin ve sevgilinin avuçları içinde ölüverdin? Son cümlede delikanlının avuçlarında duran (Durmaktan kasıt, ölmek sanıyorum burada) yüreğinin bir daha asla ona dönmeyeceğini anlayamadığını söylüyorsun. Aranızda geçen her neyse o belki anlar artık; ama biz okuyucular gerçekten anlayamadık. Durduk yere bu sevda, hele sizin o tutkulu sevginiz nasıl sona erdi? Yoksa sevgi devam ederken mi ayrılığı seçtiniz? Gerçekten şiiriniz eski halk ozanlarının muammaları kadar gizemli. Ancak bu haliyle bir sevgili olarak sizi töhmet altında bıraktığını, aşkınızdan bir şıpsevdi kadar çabuk vazgeçtiğiniz kanaati uyandırdığını, söylemeden geçemeyeceğim. Bu şiir, ucuz hesaplar yüzünden büyük sevdasından vazgeçen acımasız ve duygusuz bir kadının hikayesini, bir itirafname olarak şairinin ağzından haykırıyor.
Bu şiir ile ilgili 2 tane yorum bulunmakta