AYRILIĞIN HİKAYESİ
Bir annenin feryadıydı duyduğum,
Akan gözyaşları onun ısdırabıydı.
O evladıydı çünkü;
Canıydı,kanıydı.
Hem çok yakın, hem de çok uzaktı.
Gözyaşları arasında söylediği iki cümle,
‘’Ona doyasıya sarılamadım.’’
‘’Onu iyi yetiştiremedim.’’
Ardından ekledi.
Gözyaşlarını sildiği elini kalbine koyarak
''Onu aldılar benden.''
Kadere yükledi sucu;
‘’Kader onu benden aldı.’’ Dedi ardından.
Şimdi tek istediği; O'nun iyi olmasıydı.
Öyle ya; oğluydu,canıydı,kanıydı
Bir de; içinde sakladığı kalp ağrısı…..
Şimdi yapabildiği, dua etmekti; O’ nun için
‘’Başka yolum yok.’’ Dedi derinden.
Sonra kendini topladı.Ve…..
Yeniden bağlandı hayatın ipine.
Güçlü olmaya çalışarak;
Yalnız ''ANNE'' desin diyordu.
Dualarını da hiç eksik etmeyecekti.
O’nun için…
Öyle ya; oğluydu, canıydı,canıydı.
Ama hayat almıştı oğlunu ondan.
Yine de ümitli olmak lazımdı.
Belki bir gün ''ANNE'' derdi oğul.
Yaşamak gayesi buydu artık.
Bir kez ''ANNE'' denmek için;
Bin yıl beklenir,
Binyıl sabırla yaşanırdı.
08/04/2001
Perihan Hemşire' ye itaf.....
Kayıt Tarihi : 16.3.2007 16:58:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Töre gereği evlendirilen ve yine töre gereği; Ayrılmak zorunda kalan,Bu ayrılığın ardın dan namusuzlukla suçlanan hemşire anneye oğlu verilmez.Hatta yıllar yılı oğlunun yüzü bile gösterilmez.Gizli saklı bahçe aralıklarından oğlunu görür.Oğul' a ise annesi kötü anlatılır.Anne kelimesinden bile nefret ettirilir.Hemşire anne bu derdi yıllar yılı yüreğinde saklar.Acısı her geçen gün katmerlenir.Asker dönüşü görüştüğü oğlu; diyaloğları ve şahit olduğum duyguların,yirmi beş yıllık hikayesidir bu şiir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!