Ayrılığın hain şehri İstanbul

Bıraktığında beni
Bir çocuk öldü İstanbul’da
Martı çığlıkları arasında
Beyoğlu sokaklarında
İzleri kaldı…
Hasreti üşüdü İstanbul sokaklarında
Saçından tırnağına seven
Bir Anadolu delikanlısıydı…

Tutmadığın en büyük sözdü
Oğullarının başı üstüne de olsa
Bıraktın İstanbul’un karanlığına
Geceler İhanet yüklü
Ceplerinde İntiharlarıyla
Kanser gibi kemirdi ayrılığın
O çocuk öldü İstanbul’da
İhaneti gördü sensizliği yaşadı
Senin ilk nefesini aldığın yere
Son nefesini vermeye gitti
Güzel atına binerek…
İlk toprağa ayak bastığın yere
Mezarını hazırlamaya gitti
Güzel umutlarına binerek…
Çukurova’nın bereketli topraklarına
Bırakacak bir gün yorgun bedenini…