Ayrılığın Gözleri Şiiri - Yılmaz Garip

Sabaha karşıydı hatırlarım
Son gemi kalkıyordu limandan
Seçemedim gözlerinin rengini
Sessizce ağlıyordun durmadan

Hıçkırıklarında yalnızlığı buldum
Batıyordu sensizlik yörelerime
Kardeşti isyankar duygularım
Ellerimi kapadım gözlerime

Sabaha karşıydı hatırlarım
Gece bekçisi geçiyordu yanımdan
Sevgi dilendim bir an duymadı
Ayrılığın gözleri ağlıyordu kahrından

Son çırpınışlarda yaşıyordu dalgalar
Hüzün saçıyordu güneşten ilk ışıklar
Yalnızlığın arkadaşlığında bir garip
Ve parke taşlarda sessiz sokaklar

Garip