Ayrılığin gölgesi Şiiri - Gülay Pelit

AYRILIĞIN GÖLGESİ
Biraz yorgunum bu aralar
Biraz suskun
Biraz ıssız
Biraz da sensizim işte
Ayın gecemi aydınlata durgun ışığına
Ayrılığın gölgesi siniyor
Hasretin kokusu esiyor buram buram
İçime işlemeye başlıyor
Seni arıyor gözlerim
Kendi tenhalığımda kaybolmuşken
Kenndi benliğimde sakladığım seni arıyorum
Sesini özlüyorum
Bir kemanin ince tınısı gibi
Yüreğime hapsettiğim sesini
Sırtımda eşin dostun sapladığı sayısız bıçak yarası var
Bos yer bulabilirsen bir yara da sen aç
Ne farkeder ki
Zaten senden gelen acı o kadar canimı yakmaz ki
Ayrılığin da hasretin de
Başımın üstünde yeri var
Ne gelecekse gelsin
Yüreğimde ki herşeyin bir sebebi var
Biraz yorgunum bu aralar
Biraz suskun
Biraz ıssız
Biraz da sensizim işte