Ayrılığın Gecesi Şiiri - Önder Boynukara

Gecenin karanlığı sarıyor bedenimi
Kimsesiz yalnızlığımda.
Keşmekeş düşüncelerin girdabına çekilirken
Gelir dayatır, yarin silüeti kendini
Ve bir çift gözün efsunuyla
Vurgun, çakır keyif yürekte
Ateş yakıcılığında yalın bir sevda
Hayalin ile demlenen hasret

Dışarıda sonbaharını yaşamaktadır iklim
Pervasız rüzgarlar hakimdir yedi tepeye,
Marmara hırçın ve azgın,
Dövmektedir kıyıları
Ağaçlar ürkek ve telaşlı
Savurur rüzgarlarda yapraklarını
Asıl fırtına yürekte kopmakta
Yeniktir İstanbul
Rüzgarlara emanet ettiğim sevgim
Buluşunca sevişmeye hazır karabulutlarla
Yağmur olup düşecek tenine…

Madem ki dönmemeye kararlısın
Gel, yarıp göğüs kafesimi
Sök çıkar kendini,
Azad et sendeki beni

ÖNDER BOYNUKARA